در سراسر تاریخ انسانهای بزرگی هستند که نامهای بزرگشان بر لوح تاریخ حک شده است، نامهای بلندآوازهای که شهرتشان جهانگیر شده و نامشان یادآور عظمت و بزرگی تلاشهایشان برای سرافرازی وطن است.
انسانهای بزرگ، بزرگیشان از داشتهها و دانشی معلوم است که وقف همنوعان خود کردند و بیش از هر چیز به خدمت اندیشیدند و کمتر در پی نامی شدن بودند.
پرفسور علیاصغر خدادوست، یکی از برجستهترین جراحان چشم جهان در پیوند قرنیه بود که بسیاری از پزشکان حاذق، دانش خود را مرهون او میدانند.
فقدان این بزرگمرد را میبایست به خانواده گرامی ایشان و جامعه پزشکی و اهالی محترم شیراز و تمامی مردم تسلیت گفت.
باید باور داشت که نام این بزرگوار نه به واسطهای که فقط یک نام است بلکه به دلیل انسانیتش ماندگار خواهند ماند.
به نام خدای علی (ع)
وقایع اخیر مملکت خصوصاً قائله دراویش در تهران و به شهادت رسیدن چند نفر جوان نیروی انتظامی و بسیجی بسیار دردآور است. صحبتهای مادر شهید حدادیان به مسئولان که "اگر این کار را به زنان سپرده بودید ما زنان جمع میکردیم و شما از زنان کمترید و فرزند من در سوریه سوراخ سوراخ نشده بلکه در قلب تهران این اتفاق افتاده است." پیام بسیار روشنی دارد؛ اما متاسفانه وقتی اخبار ارادت برخی از مسئولان به این فرقه منحرف یا فعالیت گسترده اقتصادی و اجتماعی آنان و یا تصاویر احترام فلان مسئول به این قطب معلومالحال به گوش میرسد خیلی تاسفبرانگیز است.
ای کاش دلسوزان و مسئولان نظام به خود آیند تا اینقدر هر روز شاهد مسائلی مانند بیکفایتی مسئولان در موارد و حوادث مختلف و نارضایتی مردم یا فعالیت جاسوسان یا تحرک منسجم فرق انحرافی نباشیم که یک جایی شخصی فاسد خود را قطب عالم امکان بداند و در شب شهادت دختر پیامبر اکرم (ص) و همسر امام علی (ع)، مریدانش خون جوانان را بر زمین بریزند و آن یکی خود را قطب ایران بداند و نامه به رهبری بنویسد و جنجالسازی کند و آن هنرپیشهای که برای جایزهای وطنفروشی میکند و آن یکی که عکس شهیدان را میکَند و آن دیگری که به واسطه جهل عفتفروشی میکند و غیره.
... و بدانند که وقتی پوزهی دشمن یک جایی به زمین میخورد سادهانگاری است که تلافی نکنند و اگر اتحاد داخلی نباشد نظامی نخواهد ماند که اصلاحطلب و اصولگرا و مسئولی بماند !!!