عاشورا از سال 61 هجری عاشورا شد؛
و به تاریخ رنگ بودن داد و رسم عاشقی آموخت؛
و یاد داد سوختن در تبِ عشق را ...
از وفاداری گفت، از سلوک بی وصال مشک آب خواند؛
از ارباً اربا شدن در راه حقیقت گفت، از اشک‌های شش ماهه‌ای گفت که از جنس آب نبود ...
از شهادت شیرین‌تر از عسل حرف به میان آورد و از عطشی گفت که نشانش خشکی لب‌ها نبود بلکه سوختن جگرها بود.
از اهالی خیمه‌هایی گفت که دیگر قرار نبود انتظارشان به بازگشت عزیزانشان منجر شود.
و عاشورا چنان عاشورا شد که کل یوم را شامل شد ...
