بهترین
مرهم بر دل خانواده‌های پرسنل سانچی تحقیق جامع و اعلام صادقانه‌ی حقایق به مردم
است
حادثه‌ی
دلخراش نفت‌کش سانچی و اتفاقات پیرامون آن دل هر ایرانی را به درد می‌آورد و البته
دل دریا را !!!
فارغ از
اینکه از دست دادن چنین نفت‌کشی ضربه‌ای سنگین به اقتصاد نفتی کشور است، پَرپَر
شدن جوانان برومند این سرزمین آن هم این چنین مظلومانه ضربه‌ای سنگین‌تر به دل کل
کشور و ملت وارد کرده است.
اما در
چنین اتفاقی آدمی به فکر می‌رود که اگر فرزندی از وزرا یا وکلای این کشور در این
کشتی حضور داشتند آیا واکنش سریع‌تر و بهتری اتفاق نمی‌افتاد؟ و صرفاً به تشکیل
اتاق بحران در تهران و سفارتخانه و حضور وزیری غیر از وزرای مسئول آن هم پس از چند
روز بسنده می‌شد؟!!
سئوالی که
ذهن هر ایرانی حتی غیر کارشناس را به خود مشغول می‌کند این است که چگونه است نفت
کشی غول‌پیکر با آن همه سیستم ایمنی و بدنه‌ای به طول 274 متر و پهنای 50 متر و
عمق 23 متر که کاملاً دارای استحکام مناسب است و دارای سیستم رادار قوی و هدفمند بوده
و حداکثر سرعت آن 30 کیلومتر بر ساعت است با کشتی باربری که آن هم دارای سیستم
رادار مناسب بوده به این نحو برخورد کرده که به اظهار مسئولین دلسوز حاضر در اتاق‌های
بحران ما!!! به دلیل انفجارهای لحظه‌ی تصادف هم عزیزان ما و هم نفت‌کش ما از بین
می‌روند اما کشتی چینی با خسارتی جزیی از این انفجارهای به اصطلاح مهیب جان سالم
به در می‌یرد.
این
واقعه، حادثه‌ی 11 سپتامبر را که با نمایش و صحنه‌سازی برخورد چند هواپیما چندین
برج بلند آمریکا منفجر شد (که با دلایل فنی به اثبات رسیده است) در ذهن تداعی می‌کند.
توقع است
که مسئولین نظام بدون ترس از تبعات آن، تحقیق جامع در مورد ابعاد حادثه و احتمال
خرابکاری را بررسی و صادقانه گزارش آن را به ملت ایران بدهند چرا که قطعاً چنین
کاری بهترین تسلی خاطر برای دل بازماندگان سانچی است.
و ای کاش
دولت محترم هرچه سریع‌تر ترتیبی اتخاذ دهد تا خانواده‌های محترم بازماندگان سانچی
به جهت تسکین آلام ضمن سفر به چین از محل حادثه بازدید کنند.
