باز این چه شورش است که در خلق عالم است ...

باز هم محرم و بوی خاک و خون و عطش، باز هم محرم و بوی کربلا می‌آید و بر می‌انگیزاند از درونمان حرارت عشقی را که خدا در وجودمان به ودیعه گذاشته است. این حرارت در این روزهای پر از غربت محرم، همه‌اش اشک می‌شود تا قتیل‌العبرات بودن حسین (ع) تا همیشه تاریخ زنده بماند.

زنده ماندن نامشان به این اشک‌های برآمده از ناخودآگاه‌های ما نیست بلکه بر اشک‌های آمده از معرفتی است که گاهی پله پله می‌شود تا خود خدا و گاهی بال پروازی به سمت او. چرا که نام حسین (ع) چه در کلام و چه در معنا همان خلاصه شده نام پروردگارمان است که در اوج تصویر یکی بودنشان به هم پیوستند.