دهه پایانی ماه رمضان که میشود قلبهایمان در سینه تاب نمیآورد از مرور خاطره مظلومیت اول اماممان ...
شبهای قدر که میشود حرارت عشقی از درونمان برمیانگیزد و اشکهایمان را جاری میکند تا این اشکهای ریخته شده در عزای امام مظلوممان بال پروازی شود برای رسیدنمان به خدا، تا شب قدرمان را قدر بدانیم و غبار از دل بزداییم و با لطافتی خاص آن را ملکوتی کنیم ...
در چنین شبی بود که امیرالمومنین علی (ع) وداع کرد زمین و زمینیان را و به دیدار حق شتافت و به پروردگار کعبه رستگار شد ...
آری در چنین شبی بود که شیعیان علی (ع) یتیم شدند و رفتنش مصیبتی شد بر آنان از درد فراق امام ...
وقتی به مظلومیت امام حسن (ع) در تاریخ نگاه میکنیم میبینیم چقدر در زمانش نامردمان تاریخش در حقش جفا کردند و با جفای بر او عملاً مقدمه واقعه کربلا را رقم زدند.
در دنیای زر و زور و تزویر آن روز وقتی درهمهای معاویه جریان فکری اسلام را عوض میکند نباید توقع داشت پول نفت عربستان بر بلاد مسلمین امروز بیتاثیر نباشد.