شنبه, ۳ اسفند ۱۳۹۲، ۱۰:۱۶ ق.ظ
روز تجلیل از اسرا و مفقودین...
هنوز مادری چشم انتظار، انتهای کوچه را میکاود و پس از سالهای نومیدی، به آسمان مینگرد. آنجا که مأوای عاشقانه پرواز است، عقل، پای دویدن با تو را ندارد.
آنجا که پوتین پوسیدهات، هنوز پای تو را در خود جای داده است و این تنها یادگار را در تابوتی سبک وزن برای مادرت هدیه میآورد، عرش، تاب کشیدن نام تو را ندارد.
۹۲/۱۲/۰۳