السلام علیک یا جوادالائمه (ع)

امروز تمام آیینه‌ها در سوگ جوان‌ترین امام لبریز درد و آه‌اند و انگار خورشید هم از جهل و خیانت کسانی که حقیقت خورشید را انکار کردند، در کسوف افتاده است. آسمان داغ ستاره بیست و پنج ساله‌اش را ضجه می‌زند و بغض ناشناخته‏‌ای گلوی زمین را می‏‌فشارد و این غم افلاک را به آتش می‏‌کشاند. داغی که بر آلاله‏‌ها و شقایق‏‌های جوان دشت، ریخته شده است. داغ جوان‏‌ترین امام، داغ امامی که خورشید هم درس‏‌آموز سخاوتش بود ...

امروز زمان وداع عالم خاک با فرزند افلاک است. فرزندی که در کودکی جوانه امامتش، اعجاز امامت را به تصویر کشید، فرزندی که از پرتو آیینه وجودش، انوار حق، بر دل‏‌ها ‏تابید و گمگشتگان مسیر حق را به حق رهنمون ‏شد. فرزندی که کاخ مامون از هیبت حیدری‌اش به لرزه می‌افتاد و اقیانوس علم لدنی‌اش، عطش جهل بشر را جرعه جرعه فرو می‌نشاند.

یا جواد الائمه (ع) هر چند دست ما از آستان شما کوتاه است، اما دل بر ضریح شما بسته‏‌ایم و کبوترانه بر گنبد و گلدسته‏‌هایتان بال گرفته‏‌ایم تا با کرامت ازلی‏‌اتان، جرعه‏‌ای از دریای معرفت را به ما بچشانید و ما را در رسیدن به مقام قربتان یاری کنید.