یا فاطر بحق فاطمه ...

بغض غریبی گلوی عالم را می‌فشارد و داغی جان‌سوز بر قلب زمین سنگینی می‌کند، داغی که در غروب غربت امشب مدینه در دل امام غریبی است از غربت شهادت غریبانه دختر رسول خدا (ص) ... همان که پاره قلب پیامبر (ص) بود ... همان که پیامبر (ص) در روزهای آخر حیاتش وی را و محبت او را در مقابل مزد و اجرش بارها و بارها به امتش گوشزد کرده بود اما امان امان امان از آنچه در زمین و زمان گذشت بعد از پیامبر (ص) ...

در روضه‌هایمان هر چقدر هم اشک شویم، باز هم، کم گذاشته‌ایم، روضه‌هایمان روضه‌های غربت است و اوج غربت می‌شود مرور همین داستان که بر ذریه پیامبر (ص) گذشت و وای وای وای از غریب و تنها ماندن علی (ع) در این روضه‌ها ...