سه شنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۴، ۱۰:۲۹ ق.ظ
السلام علیک یا اباعبدالله یا جعفر بن محمد (ع) ...
چون امامی دار فانی را وداع می‌گوید و پرواز می‌کند بدان جا که باید؛ بی‌وابستگی‌اش به زمان و مکان مصیبتی می‌شود بر بازماندگان ...
مصیبتی می‌شود بر اهل زمین از درد فراق راهنما ...
و اشک را بر چشمانمان جاری می‌سازد از غربت زیستن و طریقه پرواز، از ظلمی که بر اهل خدا جاری گردید.
... و این داستان شهادت ادامه یافت ...
هر چند زمین در عصر ما از برکت وجود امام خالی نشد و تنها مرور مصیبت‌ها بهانه محافلمان شد. اما بودند پیروانی که تا پای جان دادن، شیعه ماندند ...
و امروز شهیدانی پای در شهرمان گذاشتند که غربت ترک زمینشان باز هم دردآور شد بر بازماندگان ...
خدایا مقامشان را در بارگاهت بیفزا ...
